KOLKATA: Theppakadu kampında yetim kalan iki fil buzağıyla ilgili bir belgesel yayınlandı. Tamilce Kolkata kızının ortak kurgusunu yaptığı film Sanchari Das Mollick, bir Oscar bu yılın en iyi (kısa) belgeseli için. Yönetmen Kartiki Gonsalves ve yapımcı Guneet Monga’nın ekibiyle birlikte ödül törenine katılan Sanchari için hafif bir fısıltı olarak başlayan ses, şimdi bir uğultuya dönüştü. Bunu yaparak, filmi Oscar aldığında prestijli Beverly Hills’de bizzat yer alan ilk Bangladeşli oldu.
Bengal için Oscar’ın en sevilen anlarından biri, Akademi’nin Satyajit Ray’e onur ödülü verdiği zamandı. Ancak sağlık sorunları nedeniyle Ray, ödülünü almak için bizzat katılamadı. Ödül aktör Audrey Hepburn tarafından açıklanırken Los Angeles’taki Dolby Theatre’da yazardan bir video mesaj gösterildi.
Sanchari Das Mollick kadın adaylar için bir partide
Bu 1992’deydi. Otuz bir yıl sonra başka bir Bengal vardı. Bu sefer kişisel olarak. Sanchari’nin büyükbabası Monojendu Mojumdar, Ray’in ortak kurduğu Kalküta Film Derneği’nin kurucularından ve mali işler sorumlusuydu. Duygu yüklü bir Sanchari, Mudumalai Tiger Reserve’de hayatlarını iki öksüz yavru file bakmaya adayan Hintli bir çift hakkındaki Tamil filmi kazandığını ilan ettiğinde, prestijli Dolby Theatre’da oturuyordu. Sanchari, Douglas Blush ile birlikte hayatlarını öksüz bebek filler Raghu ve Ammu’ya bakmaya adayan Hintli çift Bomman ve Belli’nin yaklaşık 500 saatlik görüntüsünü düzenledi. Röportajların arasına serpiştirilmiş duygu yüklü görüntülerin ustalıkla işlenmesi, kazanan olarak ortaya çıkan 40 dakikalık bir filmle sonuçlandı.
Yönetmeninin filmi yapmanın ardındaki motivasyon hakkında dokunaklı bir konuşma yapmasını ve ödülü Anavatan Hindistan’a ithaf etmesini hayranlıkla dinledi. Kartiki, “Bugün, doğal dünyamızla aramızdaki kutsal bağ, yerli topluluklara saygı ve alanı paylaştığımız diğer canlılara empati ve nihayet bir arada yaşama adına konuşmak için burada bulunuyorum.” dedi.
Sanchari babasıyla birlikte
Duyurudan dakikalar sonra Sanchari, TOI’ye şunları söyledi: “Hala bir süper şok halindeyim. Pek çok harikanın varlığı, konuşmalarını dinlemek ve heyecan verici atmosferi hissetmek – her şey çok güzel. Kendimi ifade edecek kelimelerim bile yok” dedi. Sari olmayan Sanchari, Hint kumaşlarını kullanarak Batılı kıyafetler yapmasıyla tanınan Payal Khandwala’dan bir tasarım elbise giymeyi seçti.
Ailesinin Gulf Green konutundaki evinde, ailesi umutsuzca töreni izlemek için bir bağlantı bulmaya çalıştı. “Bilinçli olarak bir kablo bağlantımız yok. Bu yüzden YouTube’daki flaş haberleri izlemeye çalıştım. Başlangıçta ‘All That Breathes’ın kazanamadığını duyunca biraz hayal kırıklığına uğradık. Sonra eşimin eski bir öğrencisi Delhi’den aradı ve ‘Fillere Fısıldayanlar’ın Oscar’a layık görüldüğünü duyurdu! Chicago’dan bir kuzen teşekkürleri kaydetti ve bize gönderdi. Küçük kızımız büyüdü” diyor Sanchari’nin yazılım programcısı olan babası Sadhan Das Mollick. Sanchari’nin annesi, “Jhim’e (Sanchari) hemen bir tebrik WhatsApp mesajı gönderdim ve ardından okul çocukları için özel bir gösterim için ayrıldım” dedi. Subha das Mollick.
O zamana kadar Sanchari’nin telefonu, çabalarını öven sayısız tebrik yağmuruna tutuldu. “Film okulundan sonra yolculuklarımıza kalbimizde büyük hayallerle başlıyoruz. Ancak her gün çalışmak ve günlük hayatın eziyetleri hayallerimizin ışığını söndürebilir. Evde küçük bir bağımsız belgesel üzerinde çalışırken, yolculuğun beni Oscar’a götüreceğini hiç düşünmemiştim. Söyleyebileceğim tek şey: büyük hayaller kurmaya cesaret edin. Her gün hayalin için çalış, gerçek olacaklar” dedi.
Kaos içinde annesinin mesajını okumayı özledi. Subha gösterimden eve gelip onu aradığında, görünüşe göre annesine haber açıklandıktan sonra sabahın erken saatlerinde neden ona mesaj atmadığını sormuş! “Aynı anda çok şey olduğunu anladım ve mesajımı kaçırmış. Bir anne olarak küçük kızımın yaptığı işten bu kadar övgü alması beni çok mutlu etti” diyen Subha, şunları kaydetti:
Loreto House, Calcutta International School, St Xavier’s College ve Hindistan Film ve Televizyon Enstitüsü’nün (FTII) mezunlarından olan Sanchari, geçen Pazartesi günü Los Angeles’a ayak basmıştı. “20 yıldır konuşmadığım arkadaşlarım, her gün konuştuğum arkadaşlarım da dahil olmak üzere hayatımdaki tüm insanlar bana ulaştı ve sevgilerini gönderdiler. Bu sevgi okyanusu çok büyük. Yanımda kocam Sudhakar Reddy Yakkanti var. O bir kameraman ve yönetmen ve her zaman yanımda oldu. Beni Oscar’lar için Los Angeles’a gelmeye ikna eden oydu. O olmasaydı evimde olabilirdim” dedi.
LA film topluluğunun “çok misafirperver” ve “sevgi dolu” olduğunu söyledi. “Bence buradaki insanlar yeteneğin her yerden gelebileceğine inanıyor. Yani bizim gibi yabancıları da destekliyorlar. İnsanlar bizi durdurdu ve filmimizi ne kadar sevdiklerini söylediler” diye ekledi.
Hindistan’da insanlar genellikle Oscar ödüllerini bilirler. “Oscar haftası diye bir şey olduğunu buraya gelene kadar öğrendim. Sanchari, her gün farklı bir yerde gerçekleşen önemli bir olay olduğunu bilmiyordum” dedi. Bu tür üç büyük etkinliğe katıldı. “Aday gösterilen beş kısa belgesel filmin gösteriminin ardından tüm adayların katılacağı bir panele katıldım. Adaylardan ikisi kadındı” dedi. “Bütün filmlerin kendi değerleri vardı. Belki de filmimiz duygusal çekiciliği nedeniyle daha fazla bağlantı kurdu. Ayrıca tüm kadın adayların olduğu bir partiye gittim. Bu, Dünya Kadınlar Günü’nden hemen sonraydı. Normalde erkek egemen olan bir sektörde artık bu kadar çok kadın profesyonelin bu tür işleri yaptığını görmek iyi hissettirdi. O odada olmak elektrikti. Sektörde çalışan tüm kadınların sevgisini ve desteğini hissetmek ve birbirlerini daha da büyümek için cesaretlendirmek çok güzel. Bu yolculukta aldığımız sevgi bize bir ömür boyu sürecek. Netflix ayrıca bir parti verdi. Adayları her zaman destekleyen OTT ana dalının profesyonelini gerçekten seviyorum.
Bu arada, Subha’nın kendisi de bir belgesel yapımcısı. Bu Oscar galibiyetinin Hindistan’daki kısa filmlerin çabalarını takdir etmede uzun bir yol kat edeceğini söylüyor. Ona göre, “Hint belgesellerinin seviyesi son 10 ila 12 yılda yükseldi. Bu, uluslararası işbirlikleri ve Docedge gibi çabalar sayesinde gerçekleşti. Karthiki ve Guneet başarı ipuçlarını bizimle paylaşırsa ve bir belgeseli uluslararası alanda tam olarak neyin çekici kıldığını söylerse, film yapımcıları bundan gerçekten faydalanacak.”
Bengal için Oscar’ın en sevilen anlarından biri, Akademi’nin Satyajit Ray’e onur ödülü verdiği zamandı. Ancak sağlık sorunları nedeniyle Ray, ödülünü almak için bizzat katılamadı. Ödül aktör Audrey Hepburn tarafından açıklanırken Los Angeles’taki Dolby Theatre’da yazardan bir video mesaj gösterildi.
Sanchari Das Mollick kadın adaylar için bir partide
Bu 1992’deydi. Otuz bir yıl sonra başka bir Bengal vardı. Bu sefer kişisel olarak. Sanchari’nin büyükbabası Monojendu Mojumdar, Ray’in ortak kurduğu Kalküta Film Derneği’nin kurucularından ve mali işler sorumlusuydu. Duygu yüklü bir Sanchari, Mudumalai Tiger Reserve’de hayatlarını iki öksüz yavru file bakmaya adayan Hintli bir çift hakkındaki Tamil filmi kazandığını ilan ettiğinde, prestijli Dolby Theatre’da oturuyordu. Sanchari, Douglas Blush ile birlikte hayatlarını öksüz bebek filler Raghu ve Ammu’ya bakmaya adayan Hintli çift Bomman ve Belli’nin yaklaşık 500 saatlik görüntüsünü düzenledi. Röportajların arasına serpiştirilmiş duygu yüklü görüntülerin ustalıkla işlenmesi, kazanan olarak ortaya çıkan 40 dakikalık bir filmle sonuçlandı.
Yönetmeninin filmi yapmanın ardındaki motivasyon hakkında dokunaklı bir konuşma yapmasını ve ödülü Anavatan Hindistan’a ithaf etmesini hayranlıkla dinledi. Kartiki, “Bugün, doğal dünyamızla aramızdaki kutsal bağ, yerli topluluklara saygı ve alanı paylaştığımız diğer canlılara empati ve nihayet bir arada yaşama adına konuşmak için burada bulunuyorum.” dedi.
Sanchari babasıyla birlikte
Duyurudan dakikalar sonra Sanchari, TOI’ye şunları söyledi: “Hala bir süper şok halindeyim. Pek çok harikanın varlığı, konuşmalarını dinlemek ve heyecan verici atmosferi hissetmek – her şey çok güzel. Kendimi ifade edecek kelimelerim bile yok” dedi. Sari olmayan Sanchari, Hint kumaşlarını kullanarak Batılı kıyafetler yapmasıyla tanınan Payal Khandwala’dan bir tasarım elbise giymeyi seçti.
Ailesinin Gulf Green konutundaki evinde, ailesi umutsuzca töreni izlemek için bir bağlantı bulmaya çalıştı. “Bilinçli olarak bir kablo bağlantımız yok. Bu yüzden YouTube’daki flaş haberleri izlemeye çalıştım. Başlangıçta ‘All That Breathes’ın kazanamadığını duyunca biraz hayal kırıklığına uğradık. Sonra eşimin eski bir öğrencisi Delhi’den aradı ve ‘Fillere Fısıldayanlar’ın Oscar’a layık görüldüğünü duyurdu! Chicago’dan bir kuzen teşekkürleri kaydetti ve bize gönderdi. Küçük kızımız büyüdü” diyor Sanchari’nin yazılım programcısı olan babası Sadhan Das Mollick. Sanchari’nin annesi, “Jhim’e (Sanchari) hemen bir tebrik WhatsApp mesajı gönderdim ve ardından okul çocukları için özel bir gösterim için ayrıldım” dedi. Subha das Mollick.
O zamana kadar Sanchari’nin telefonu, çabalarını öven sayısız tebrik yağmuruna tutuldu. “Film okulundan sonra yolculuklarımıza kalbimizde büyük hayallerle başlıyoruz. Ancak her gün çalışmak ve günlük hayatın eziyetleri hayallerimizin ışığını söndürebilir. Evde küçük bir bağımsız belgesel üzerinde çalışırken, yolculuğun beni Oscar’a götüreceğini hiç düşünmemiştim. Söyleyebileceğim tek şey: büyük hayaller kurmaya cesaret edin. Her gün hayalin için çalış, gerçek olacaklar” dedi.
Kaos içinde annesinin mesajını okumayı özledi. Subha gösterimden eve gelip onu aradığında, görünüşe göre annesine haber açıklandıktan sonra sabahın erken saatlerinde neden ona mesaj atmadığını sormuş! “Aynı anda çok şey olduğunu anladım ve mesajımı kaçırmış. Bir anne olarak küçük kızımın yaptığı işten bu kadar övgü alması beni çok mutlu etti” diyen Subha, şunları kaydetti:
Loreto House, Calcutta International School, St Xavier’s College ve Hindistan Film ve Televizyon Enstitüsü’nün (FTII) mezunlarından olan Sanchari, geçen Pazartesi günü Los Angeles’a ayak basmıştı. “20 yıldır konuşmadığım arkadaşlarım, her gün konuştuğum arkadaşlarım da dahil olmak üzere hayatımdaki tüm insanlar bana ulaştı ve sevgilerini gönderdiler. Bu sevgi okyanusu çok büyük. Yanımda kocam Sudhakar Reddy Yakkanti var. O bir kameraman ve yönetmen ve her zaman yanımda oldu. Beni Oscar’lar için Los Angeles’a gelmeye ikna eden oydu. O olmasaydı evimde olabilirdim” dedi.
LA film topluluğunun “çok misafirperver” ve “sevgi dolu” olduğunu söyledi. “Bence buradaki insanlar yeteneğin her yerden gelebileceğine inanıyor. Yani bizim gibi yabancıları da destekliyorlar. İnsanlar bizi durdurdu ve filmimizi ne kadar sevdiklerini söylediler” diye ekledi.
Hindistan’da insanlar genellikle Oscar ödüllerini bilirler. “Oscar haftası diye bir şey olduğunu buraya gelene kadar öğrendim. Sanchari, her gün farklı bir yerde gerçekleşen önemli bir olay olduğunu bilmiyordum” dedi. Bu tür üç büyük etkinliğe katıldı. “Aday gösterilen beş kısa belgesel filmin gösteriminin ardından tüm adayların katılacağı bir panele katıldım. Adaylardan ikisi kadındı” dedi. “Bütün filmlerin kendi değerleri vardı. Belki de filmimiz duygusal çekiciliği nedeniyle daha fazla bağlantı kurdu. Ayrıca tüm kadın adayların olduğu bir partiye gittim. Bu, Dünya Kadınlar Günü’nden hemen sonraydı. Normalde erkek egemen olan bir sektörde artık bu kadar çok kadın profesyonelin bu tür işleri yaptığını görmek iyi hissettirdi. O odada olmak elektrikti. Sektörde çalışan tüm kadınların sevgisini ve desteğini hissetmek ve birbirlerini daha da büyümek için cesaretlendirmek çok güzel. Bu yolculukta aldığımız sevgi bize bir ömür boyu sürecek. Netflix ayrıca bir parti verdi. Adayları her zaman destekleyen OTT ana dalının profesyonelini gerçekten seviyorum.
Bu arada, Subha’nın kendisi de bir belgesel yapımcısı. Bu Oscar galibiyetinin Hindistan’daki kısa filmlerin çabalarını takdir etmede uzun bir yol kat edeceğini söylüyor. Ona göre, “Hint belgesellerinin seviyesi son 10 ila 12 yılda yükseldi. Bu, uluslararası işbirlikleri ve Docedge gibi çabalar sayesinde gerçekleşti. Karthiki ve Guneet başarı ipuçlarını bizimle paylaşırsa ve bir belgeseli uluslararası alanda tam olarak neyin çekici kıldığını söylerse, film yapımcıları bundan gerçekten faydalanacak.”