MANGALURU: 40 yaşımdayken hayat neredeyse durdu AlthashAkash Bhavan’dan biriyle tanıştım kaza ve Haziran 2018’de omuriliğinden yaralandı. Neredeyse üç yıl yatalak kaldı, ancak mali yükümlülükler, özellikle evini kaybetme korkusu onu yeniden kazanmaya zorladı. Vücudunun alt yarısı felçli olmasına rağmen, kardeşinin kendisine aldığı elektrikli otomatik çekçekini ihtiyaçlarına göre modifiye etti.
Subhash, “Neredeyse üç yıldır hiçbir şey yapmamak kesinlikle sıkıcı, özellikle mali yükümlülükleriniz ve evinizi kaybetme korkunuzun yanı sıra sizin yüzünüzden ailenin taşıması gereken suçluluk ve yük varken.”
Daha önce, Subhash bir kamyon şoförü olarak çalışıyordu ve bir kaza geçirdiğinde Kuştagi, herhangi bir dış yaralanma yaşamadığını iddia etti. Ama o günden sonra artık yürüyemez dedi. Bundan önce Subhash, Suudi Arabistan’da altı yıl bir petrol platformunda çalıştı ve babasını kaybettikten sonra 2008’de geri döndü. Aiyappa K. He damperli kamyon satın aldıktan sonra ağır kayıplar verdiğini söyledi.
“Kazadan sonra normal hayata dönmenin mümkün olmayabileceğini anladım. Ama bu yaşamak için hiçbir şey yapamayacağım anlamına gelmez. İlk önce üç tekerlekli bir scooter sürmeyi denedim ama bununla ilgili sorunlar yaşadım. Kalp hastası olan annem Subhadra geleceğim için endişeleniyor. Sonra erkek kardeşim elektrikli otomatik çekçek almaya karar verdi,” diyor iki ağabeyi ve bir küçük erkek kardeşi olan Subhash.
“Kayınbiraderim Rama her gün tekerlekli sandalyeden otomatik çekçekte oturmama yardım ediyor. Günüm sabah 6:30’da başlıyor ve öğleden sonra 1:00 civarında öğle yemeği için eve gidiyorum. Birkaç yolcu otomatik çekçekimle düzenli olarak ofise seyahat ediyor. Şarj etmek için otomatik çekçekten çıkıyorum, tekrar 16:30’da evden çıkıyorum ve 21:00’de dönüyorum. Birçok kişiye ilham kaynağı olduğumu hiç fark etmemiştim. Beş yıldan fazla bir süredir yatalak olan insanlar bunun nasıl mümkün olduğunu sormak için benimle iletişime geçtiler. Ailem de fiziksel kısıtlamalara rağmen geçimimi sağladığıma inanıyor” dedi.