Içeren anlamı, bir kelimenin, cümleye veya kelime grubuna eklenmesiyle ortaya çıkan mananın açıklanmasıdır. Genellikle, bir kelimenin içeren anlamının anlaşılması, kalıplar, ön ekler ve son ekler gibi konuşma ögelerinin kullanımının da anlaşılmasını gerektirir. Bu nedenle, içeren anlamların tanımlanması sözlüklerin önemli bir araç olarak kullanımını gerektirir.
Içeren anlamları anlamak için, öncelikle, farklı kelimeleri eş anlamlı kelime grupları olarak toplamak gerekir. Eş anlamlı kelime grupları genellikle, aynı anlamı ifade eden ve konuşma içinde çoklu anlamlar oluşturmak için verilen kelimelerdir. Örneğin, açıklamak, anlatmak ve tarif etmek gibi kelimeler, aynı anlamı ifade eden ve konuşma içinde çoklu anlamlar oluşturmak için verilen eş anlamlı kelimelerdir.
Bir kelimenin içeren anlamını anlamak için, ayrıca, kalıplar, ön ekler ve son ekler gibi konuşma ögelerinin kullanımının da anlaşılması gerekir. Örneğin, “konuşmak” kelimesi, “konuşma” kalıbını oluşturur. “Konuşma” kalıbı, “konuşma” fiilinin çeşitli şekilleri olan “konuşur, konuşmuş, konuşmuştur, konuşturulmuş” gibi çekimleri oluşturur. Ayrıca, “konuşma” kelimesi, “konuşmacı, konuşmacılık, konuşmaya, konuşmada, konuşmaz” gibi kelime çekimleri oluşturur.
Bir kelimenin içeren anlamını anlamak için, ayrıca, ön ekler ve son eklerin kullanımının da anlaşılması gerekir. Bir örnek olarak, “konuşma” kelimesinin, “konuşmacı” gibi ön ekleri ve “konuşmaz” gibi son ekleri oluşturması gösterilebilir. Ön ekler, kelimenin anlamını genişletmek için kullanılır ve genellikle birinci tekil şahıs fiil halindeki kelimeler oluşturur. Son ekler ise, kelimenin anlamını daraltmak için kullanılır ve genellikle üçüncü tekil şahıs fiil halindeki kelimeler oluşturur.
Içeren anlamları anlamak için, öncelikle, farklı kelimeleri eş anlamlı kelime grupları olarak toplamak gerekir. Eş anlamlı kelime grupları genellikle, aynı anlamı ifade eden ve konuşma içinde çoklu anlamlar oluşturmak için verilen kelimelerdir. Örneğin, açıklamak, anlatmak ve tarif etmek gibi kelimeler, aynı anlamı ifade eden ve konuşma içinde çoklu anlamlar oluşturmak için verilen eş anlamlı kelimelerdir.
Bir kelimenin içeren anlamını anlamak için, ayrıca, kalıplar, ön ekler ve son ekler gibi konuşma ögelerinin kullanımının da anlaşılması gerekir. Örneğin, “konuşmak” kelimesi, “konuşma” kalıbını oluşturur. “Konuşma” kalıbı, “konuşma” fiilinin çeşitli şekilleri olan “konuşur, konuşmuş, konuşmuştur, konuşturulmuş” gibi çekimleri oluşturur. Ayrıca, “konuşma” kelimesi, “konuşmacı, konuşmacılık, konuşmaya, konuşmada, konuşmaz” gibi kelime çekimleri oluşturur.
Bir kelimenin içeren anlamını anlamak için, ayrıca, ön ekler ve son eklerin kullanımının da anlaşılması gerekir. Bir örnek olarak, “konuşma” kelimesinin, “konuşmacı” gibi ön ekleri ve “konuşmaz” gibi son ekleri oluşturması gösterilebilir. Ön ekler, kelimenin anlamını genişletmek için kullanılır ve genellikle birinci tekil şahıs fiil halindeki kelimeler oluşturur. Son ekler ise, kelimenin anlamını daraltmak için kullanılır ve genellikle üçüncü tekil şahıs fiil halindeki kelimeler oluşturur.